صرف نظر از مبداء برش این چوب الات(که انشاله کنترل کامل بر روند برداشت چوب الات معمول می شود و فقط درختان واقع در باغات چوب و محاوط شخصی مردم قطع می گردد، هرچند که نواقصی از نظر عدم صدور پروانه قطع باغی برای درختانی مانند گردو و درختانی که مشابه انها در اراضی ملی نیز رویش دارند، مشاهده می گردد)، سوال این است که آیا اصولا برداشت این همه درخت از مناطقی که دارای فقر شدید پوشش گیاهی هستند، کار پسندیده ای است؟ ایا این استانها از اثار بیابان زایی رنج نمی برند و آیا با پدیده های جدید حمله ریزگردها و افزایش آثار گرمایش زمین مواجهه نیستند؟
قرار بود که با اجرای طرح تنفس، بهره برداری عمومی درختان کشور ایران کاهش یافته یا متوقف گردد و خوراک سلوی مورد نیاز کارخانه های صنعت چوب کشور از کشورهایی مثل روسیه تامین گردد.
میدانیم که حیات زیستگاه های رویشی درخت و درختچه در خارج از شمال، عموما به مناطق روستایی(یعنی مبدا متصل به اب و آبادانی) وابسته است و مشارکت عملی مردم برای تقویت پوشش درختی از بدو آبادانی روستا شکل گرفته است. حال نگرانی از این مسئله تشدید می گردد که در ازاء توقف بهره برداری چوب شمال، چرا باید ابادانی پوشش گیاهی ابادیها و روستاهای نیمرخ جنوبی البرز رها شود.
اگر قطع درختان حاشیه روستاهای نیمرخ جنوبی البرز در مقابل توقف برداشت چوب از جنگلهای تولیدی شمال ادامه یابد، این جریان را می توان دقیقا به بازی پت و مت تشبیه نمود. یعنی جایی(جنگل های تولیدی استان گیلان) که نعمت خدادادی تولید چوب دارد و با برداشت چوب می توان تولید پابدار چوب را تضمین نمود را با شعار تنفس تعطیل می کنیم و جاهایی(استانهای فقیر از پوشش گیاهی واقع در نیمرخ جنوبی البرز) که باید پوشش درختی شهرها و روستاهای آنها را تقویت نماییم را آزاد می گذاریم تا بدون حدو مرز، درختان چند صد ساله خود را قطع نمایند!!!. فقط با این توجیه که این مناطق در محدوده منابع طبیعی قرار ندارند و مشمول طرح تنفس نیستند.
لذا پیشنهاد می گردد که با اجرای طرح تنفس، بهره برداری در استانهای غیر شمالی با اولویت بیشتر و با محدودیت بالاتر در نواحی روستایی و حتی با در مستثنیات مردم اجرا گردد. صدور پروانه قطع باغی در تمامی مناطق روستایی بصورت صدرصد عملی گردد(همراه با تعهد نهالکاری مجدد، همانطوریکه در قانون نیز به ان اشاره شده است) و هردو دستگاه حفاظت محیط زیست و منابع طبیعی(با هماهنگی دهیاریها) در نگهداری بیشتر درختان واقع در محاوط شخصی مردم در مناطق فقیر از پوشش گیاهی برنامه های میدانی خود را اجر نمایند. اگر غیر از این باشد سوال اساس این است که: پس متولی حکمرانی دوبت بر درختان عرصه ها و حتی باغات متعلق به مردم چه کسی است؟ در شهرها نیز قانون توسعه فضای سبز به نحول اکمل و با تاکید بر نهالکاری و نطارت عملی بر آن اجرا گردد.
تراژدی بیکاری تحصیل کرده های جنگلداری،مرتعداری و آبخیزداری
بررسی اهمیت علل بروز فساد رشوه در مدیریت منابع طبیعی (مطالعه موردی در استان گیلان)
گردد ,درختان ,پوشش ,های ,برداری ,برداشت ,می گردد ,بهره برداری ,پوشش گیاهی ,نیمرخ جنوبی ,جنوبی البرز ,نیمرخ جنوبی البرز ,روستاهای نیمرخ جنوبی
درباره این سایت